doDekafonia

Historia jakże prawdziwa i prawdopodobna, choć ubrana w słowa, o których nie można powiedzieć nic pewnego. Młoda i niewątpliwie piękna kobieta omotała mężczyznę - "zawiązywały życie me na supły". Jest ona nazwana śmiercią, bowiem przyczyniła się do duchowej śmierci owego mężczyzny, co wiązało się ze zmianą jego dotychczasowego bytu. W wyniku ich znajomości, na świecie ma pojawić się ich dziecko, jednakże on o tym nie dowiaduje się od niej "nawet mi nie powiedziała, że od dzisiaj nie ma jutra". To właśnie sprawiło, że jego życie nie wygląda już tak, jak kiedyś, a jego całokształt jest w jakiś sposób upośledzony wiecznym poczuciem winy. Całe jego życie padło do stóp tej jednej kobiety. Kolejne słowa odnoszą się do niestosowności całej tej sytuacji - on nie potrafi żyć normalnie z dzieckiem z daleka, a jego brak sprawia, że sam czuje się jak pół - trup. Wylane jest tu także wiadro żalu na tych, którzy mogli sytuacji zapobiec, a jednak tego nie zrobili, do kobiety, która o niczym nie powiedziała mu wcześniej, oraz do samego siebie, który nic nie zauważył.